از حــدش که بگــذرد جايش را مي‌دهـد به يک بي‌‌اعتنايي مـزمـن !
ديـــگـر مـهـم نـيـســت : بــــــــــودن يا نـبـــــــــودن ؛ دوست داشـتــن يا نـداشـتـــن
آنـچه اهـمـيـت دارد کــــشــــداري رخـوتـنـاک حسي است که،
ديگر تـو را به واکـنـش نمي‌کـشانــــد !
در آن لحظه فـقـط در سکوت غـرق مي شـوي و نـگـاهـ مي‌کـني و نـگــــــــــاه